پیچ های ارتودنسی یا Miniscrews، دقیقاً جدید نیستند. ارتودنتیست‌ها از دهه ۱۹۸۰ از آنها استفاده می‌کردند، اما امروزه در حال پذیرش گسترده‌ای هستند. مزایایی که آنها برای برخی از بیماران ارتودنسی ارائه می‌دهند را می‌توان حتی پیشگامانه به‌حساب آورد. بیایید ببینیم مینی اسکرو چیست و چه کاری انجام می دهد. درسایت دکتر فریناز شیربان با ما همراه باشید.
مینی اسکرو یا پیچ های ارتودنسی چیست؟
این یک پیچ کوچک (با قطر ۱.۲ تا ۲.۰ میلی‌متر) است که برای حرکت دندان، از طریق لثه به استخوان فک وارد می‌شود.مینی اسکروها از تیتانیوم یا آلیاژ تیتانیوم ساخته شده‌اند، بنابراین زیست‌سازگار هستند. آنها همچنین به‌عنوان مینی ایمپلنت یا دستگاه لنگر موقت (TAD) شناخته می‌شوند.
مینی اسکروها برگرفته از فناوری تثبیت استخوان هستند. آنها در درجه اول به حفظ مکانیکی متکی هستند. هیچ پیوند بیولوژیکی با استخوان وجود ندارد؛ بنابراین اسکروها را می‌توان به‌راحتی قرارداد و جدا کرد. مینی اسکروها به طور موقت روی استخوان ثابت می‌شوند تا لنگر اسکلتی یا مطلق ایجاد کنند. اسکرو ها خاصیتی دارند که امکان اعمال نیرو برای حرکت دندان‌ها را فراهم می‌کند. این نیرو توسط مینی اسکرو که به‌عنوان نقاط لنگر عمل می‌کند، تثبیت می‌شود.
تاریخچه مینی اسکرو ها
استئواینتگراسیون اتصال نزدیک ایمپلنت به استخوان است. در واقع استئواینتگراسیون فرایندی است که در طی آن یک ماده زیست‌سازگار مانند اسکروها به‌خوبی با بافت استخوان متحد می‌شوند. این علم در دهه ۱۹۷۰ زمانی که ایمپلنت‌های دندانی شروع به محبوبیت کردند، تکمیل شد. در سال ۱۹۹۸ اولین مینی ایمپلنت در درمان‌های ارتودنسی مورداستفاده قرار گرفت. در ابتدا قطر آنها حدود ۲ میلی‌متر بود و در نقاط مختلف دهان قرار داده شدند تا پایداری آنها آزمایش شود.
چرا باید یک مینی اسکرو داشته باشم؟
درمان ارتودنسی، برای اصلاح دندان‌های ناهموار یا کج، با حرکت‌دادن دندان‌های آسیب‌دیده وقرار دادن آنها در موقعیت صحیح به کار می‌رود. دندان‌ها با استفاده از بریس (دستگاه ارتودنسی) صاف می‌شوند. گاهی اوقات حرکت ناخواسته یا نامطلوب دندان ممکن است رخ دهد و نتیجه درمان را به خطر بیندازد. روش‌های متعددی برای تثبیت این دندان‌ها با استفاده از دستگاه‌هایی که از داخل و یا خارج از دهان به بریس‌ها متصل شده‌اند، ایجاد شده‌است.
پیچ های ارتودنسی در درمان ارتودنسی گنجانده شده‌اند تا ساختاری پایدار برای لنگر انداختن انواع مختلف حرکت دندان، فراهم کنند. در موارد مختلفی از جمله اصلاح اورجت بزرگ (بیرون‌زدگی دندان‌های جلویی بالایی)، دیپ بایت (افزایش زیاد همپوشانی دندان‌های پایین)، اپن بایت (عدم تماس دندان‌های جلویی بالا و پایین) و ترازکردن دندان‌های جلویی (عدم رویش) استفاده شده است. مینی اسکرو ها همچنین برای درمان مشکلات دندان نیش، مرتبط با ناهماهنگی فک (عدم تطابق اندازه فک) که قبلاً باید با جراحی فک درمان می‌شد، استفاده شده است. توسعه مینی اسکروها، کارایی و دامنه درمان ارتودنسی را بهبود بخشیده است.
مینی اسکروها اغلب بین ریشه دندان‌ها و گاهی در سقف (کام) دهان قرار می‌گیرند. آنها به بریس های ثابت متصل می‌شوند و به‌عنوان نقاط لنگر عمل می‌کنند تا حرکت دقیق دندان را در طول درمان، انجام دهند.استفاده از مینی اسکروها محبوبیت زیادی پیدا کرده است؛ زیرا حجم کمتری دارند، به‌راحتی وارد می‌شوند و زیست‌سازگار هستند.
یک مینی اسکرو چگونه قرار می‌گیرد؟
مینی اسکرو را می‌توان در هر زمان در طول درمان، توسط متخصص ارتودنسی قرارداد. قبل از قراردادن مینی اسکروها، یک ماده بی‌حس‌کننده موضعی برای بی حس‌کردن لثه، در محل قراردادن پیچ، تجویز می‌شود. ژل بی‌حس‌کننده موضعی را نیز می‌توان قبل از تزریق روی سطح لثه اعمال کرد تا ناراحتی را کاهش دهد.به بیمار توصیه می‌شود که محل تزریق را با دهان‌شویه ۰.۲% کلرهگزیدین گلوکونات، به مدت یک دقیقه شستشو دهد. این برای کاهش میزان باکتری و به‌حداقل‌رساندن خطر عفونت تجویز می‌شود.
قراردادن پیچ های ارتودنسی، بسته به محل درج و نوع مینی اسکرو، می‌تواند بدون سوراخ‌کاری قبلی انجام شود. مینی اسکرو ممکن است مستقیماً و بدون سوراخ‌کردن داخل استخوان وارد شود. بااین‌حال، زمانی که استفاده از مینی اسکرو با قراردادن در استخوان ضخیم‌تر، ضروری باشد، ممکن است یک سوراخ پایلوت در استخوان فک ایجاد شود. این برای تسهیل درج مینی اسکرو، با کاهش خطر شکستگی پیچ است. برای برخی از پیچ‌ها، بریدگی در لثه و قرارگرفتن در معرض استخوان، لازم است.مینی اسکروها را می‌توان بلافاصله پس از قراردادن یا در بازدید بعدی به بریس متصل کرد.
آیا اتصال پیچ های ارتودنسی دردناک خواهد بود؟
هنگامی که مینی اسکرو وارد می‌شود، بیماران ممکن است احساس فشار مبهم را تجربه کنند. هنگامی که بی‌حسی از بین رفت، ممکن است در ۲۴ ساعت اول، بیمار احساس ناراحتی کند. مصرف مسکن‌های خفیف (مانند ایبوپروفن) ممکن است این ناراحتی را تسکین دهد. ناحیه محل پیچ ممکن است برای یک یا دو روز به لمس حساس باشد.
برای کاهش درد بعد از ارتودنسی چه کنیم؟
مینی اسکرو چه خطراتی دارد؟
شواهد محدودی در مورد عملکرد مینی اسکروها وجود دارد، اما هیچ نگرانی در مورداستفاده از آنها، وجود ندارد. میزان موفقیت استفاده از مینی اسکرو ها، بیش از ۸۰ درصد است. مینی اسکرو معمولاً طوری قرار می‌گیرد که بین ریشه دو دندان قرار گیرد. اکثریت در طول درمان بریس، ثابت می‌مانند. خطرات احتمالی عبارت‌اند از:
- پیچ ممکن است در حین قراردادن، ریشه دندان را لمس کند. در این مورد ریشه باید بدون مشکل بهبود یابد.
- پیچ شل می‌شود. معمولاً می‌توان آن را در همان موقعیت، در یک بازدید بعدی یا در موقعیت دیگری جایگزین کرد.لق شدن دندان حین ارتودنسی
- ۵% از پیچ‌ها در حین جاگذاری شکسته می‌شوند. اگر این اتفاق بیفتد، انتهای مینی اسکرو ممکن است در استخوان باقی بماند.
- ۱۵ تا ۲۰ درصد مینی اسکروها زود از کار می‌افتند و باید تعویض یا جدا شوند.
- در صورت تمیز نگه‌داشتن ناحیه طبق توصیه پزشک،عفونت بسیار بعید است.
آیا می‌توانیم از مینی اسکرو استفاده نکنیم؟
دندانپزشک انواع روش های ارتودنسی را برای صاف‌کردن دندان و بستن فضاها، توضیح می‌دهد. مینی اسکروها اغلب برای اینکه درمان بریس شما تاحدامکان کارآمد و مؤثر باشد، استفاده می‌شود. گزینه‌های جایگزین ممکن است شامل پوشیدن هدگیر، کشیدن دندان یا پذیرش فاصله بین دندان‌ها باشد. متخصص ارتودنسی، شما را در مورد بهترین راه برای رسیدن به نتیجه دلخواه راهنمایی می‌کند. تصمیم نهایی با شماست.
در ادامه میتوانید از صفحه جدیدترین روش های ارتودنسی نیز دیدن فرمایید.
پیچ های ارتودنسی تا کی در دهان من خواهد ماند؟
ارتودنتیست تعیین می‌کند که چه مدت به مینی اسکرو نیاز است. در بیشتر موارد، مینی اسکروها برای چند ماه، تا زمانی که حرکت دندان موردنظر کامل شود، در جای خود باقی می‌مانند. اگر در مورد الزامات آتی، شکی وجود داشته باشد، می‌توان میکرو اسکرو را برای چندین ماه در محل نگه داشت.
مینی اسکرو چگونه جدا می‌شود؟
پیچ های ارتودنسی را می‌توان به‌راحتی و معمولاً بدون نیاز به بی‌حسی موضعی جدا کرد. هیچ احتیاط خاصی پس از برداشتن (مانند بخیه‌زدن یا مسکن) لازم نیست. هم لثه و هم استخوان ظرف چند روز بدون هیچ مشکلی بهبود می‌یابند.
پیچ های ارتودنسی خراب می‌شوند؟
مینی اسکروها یا پیچ های ارتودنسی، می‌توانند بلافاصله پس از جاگذاری یا بعد از ۱-۲ ماه شل شوند. در بازدید بعدی یا در مکان دیگری می‌توان آن را در همان موقعیت جایگزین کرد. میزان موفقیت استفاده از مینی اسکرو همان‌طور که در بالا به آن اشاره شد، بیشتر از ۸۰ درصد است.
بافت مجاور سر مینی اسکرو ممکن است آسیب ببیند، به‌خصوص اگر پیچ دارای لبه‌های برجسته یا تیز باشد. عفونت اطراف ایمپلنت معمولاً سطحی و خودمحدودشونده است. عفونت‌های حاد به‌ندرت دیده می‌شوند و با آنتی‌بیوتیک‌ها یا برداشتن فوری پیچ به‌راحتی برطرف می‌شوند.
دستورالعمل‌های مراقبت بعد از عمل
پس از عمل، اطراف مینی اسکرو باید تمیز و سالم نگه داشته شود تا طول عمر مینی اسکرو تضمین شود. تجمع پلاک (بقایای غذا) در نزدیکی پیچ می‌تواند باعث التهاب و عفونت شود که منجر به خرابی مینی اسکرو می شود.همچنین به بیماران توصیه می‌شود، با انگشتان یا زبان خود با پیچ بازی نکنند.استفاده از مسواک برقی در اطراف مینی اسکرو توصیه نمی‌شود. در عوض، بیمار باید دو بار در روز با استفاده از خمیردندان حاوی فلوراید و یک مسواک با سر کوچک، اطراف مینی اسکرو را به‌آرامی مسواک بزند. شستشو با دهان‌شویه کلرهگزیدین، دو بار در روز برای ۵ روز اول، مفید است.
اکثر مینی اسکروها در طول درمان با بریس، ثابت می‌مانند (باز نمی‌شوند) و باعث تحریک یا ناراحتی کمی می‌شوند.بااین‌حال، ممکن است در برخی موارد شل شوند که باید حذف یا جایگزین شوند. قراردادن مقدار کمی موم ارتودنسی روی سر مینی اسکرو می‌تواند به کاهش ناراحتی ناشی از هر سطح یا لبه برجسته‌ای، کمک کند.
به بیماران توصیه می‌شود در صورت مشاهده هر یک از علائم زیر با ارتودنتیست خود تماس بگیرند:
خونریزی مداوم، تورم، درد یا ناراحتی در محل تزریق.
کلام آخر
مینی اسکرو یا پیچ های ارتودنسی، دارای کاربردهای زیادی هستند.از مینی اسکرو ها در درمان بسیاری از بیماری ها استفاده می گردد.استفاده از این پیچ ها آنقدر زیاد است که امروزه جزئی جدایی ناپذیر در فرآیند ارتودنسی به حساب می آیند. در اینجا سعی شد اطلاعات کاملی در مورد مینی اسکرو ها به شما ارائه شود.
