مال اکلوژن چیست؟

مال اکلوژن می‌تواند به روش‌های مختلف رخ دهد:

• دندان‌های شما برای فک شما خیلی بزرگ هستند و باعث می‌شوند که دندان‌هایتان به شلوغ شده و روی هم‌ترازی فک بالا و پایین تأثیر بگذارد.
• وقتی نوزاد یا نوپا بودید اغلب انگشت شست خود را می‌مکید.
• شما یک دندان را از دست دادید و دندان‌های باقیمانده شما جابه‌جا شدند تا آن شکاف را پر کنند.
• شما یک بیماری ارثی دارید که فک شما را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
• شکاف کام و لب
• استفاده مکرر از پستانک بعد از ۳ سالگی
• استفاده طولانی مدت از تغذیه با شیشه در اوایل دوران کودکی
• آسیب‌هایی که منجر به ناهماهنگی فک شما می‌شود
• تومور در دهان یا فک شما
• دندان‌های غیرمعمول یا نهفته
• مراقبت از دندان که منجر به پرکردن، تاج یا بریس نامناسب دندان می‌شود
• انسداد راه هوایی (تنفس دهان) که به طور بالقوه ناشی از آلرژی یا بزرگ‌شدن آدنوئیدها یا لوزه‌ها است.

مال اکلوژن کلاس ۲

مال اکلوژن کلاس ۲ که رتروگناتیسم یا اوربایت نامیده می‌شود، زمانی رخ می‌دهد که فک بالا، به شدت روی فک پایین و دندان‌ها همپوشانی داشته باشند. مال اکلوژن کلاس II تقریباً ۱۵٪ از بیماران ارتودنسی را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

مال اکلوژن کلاس ۲ به عنوان اوربایت شناخته می‌شود، مال اکلوژن کلاس II زمانی رخ می‌دهد که دندان‌های بالایی نسبت به دندان‌های پایین به سمت جلو قرار می‌گیرند که روی تراز بایت تأثیر می‌گذارد. این نوع مشکل بایت در مطب ارتودنسی بسیار رایج است.

این مشکلات بایت ناشی از رشد ناکافی فک پایین، رشد بیش از حد فک بالا یا ترکیبی از هر دو است. بسیاری از این مسائل مربوط به گزش ژنتیکی هستند اما به دلیل عادات دهانی مانند مکیدن انگشت می‌توانند بدتر شوند.

طبقه بندی مال اکلوژن کلاس ۲

مال اکلوژن‌های کلاس II را می‌توان بر اساس نحوه قرارگیری دندان‌های جلویی بالا به دو نوع طبقه‌بندی کرد. هر نوع به یک برنامه درمانی کمی متفاوت نیاز دارد. این دو نوع عبارت‌اند از:

بخش ۱: دندان‌های جلویی بالایی به سمت لب‌ها به سمت جلو متمایل می‌شوند.

بخش ۲: دندان‌های جلویی بالایی به سمت عقب به سمت زبان متمایل می‌شوند.

مال اکلوژن کلاس ۳

مال اکلوژن کلاس ۳، پروگناتیسم یا آندربایت نامیده می‌شود، زمانی رخ می‌دهد که فک پایین بیرون زده یا به سمت جلو پیش می‌رود و باعث می‌شود فک پایین و دندان‌ها روی فک بالا همپوشانی داشته باشند. نادرترین نوع آن کلاس III است که حدود ۱% از بیماران ارتودنسی را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

مال اکلوژن کلاس III زمانی اتفاق می‌افتد که دندان‌های پایینی جلوتر از دندان‌های بالایی قرار می‌گیرند. به این آندربایت نیز می‌گویند. آندربایت به این دلیل اتفاق می‌افتد که دندان‌های آسیاب پایینی در مقایسه با دندان‌های آسیاب بالایی بسیار جلوتر هستند. عدم تطابق اندازه فک می‌تواند یک عامل مؤثر باشد (فک بالا خیلی کوچک بوده یا فک پایین خیلی بزرگ است). این منجر به نمایه نامتعادل صورت با فک پایین بیرون زده می‌شود.

مال اکلوژن کلاس III می‌تواند باعث مشکلات جدی مانند مشکل جویدن یا سایش زودرس دندان‌ها شود. مدیریت مال اکلوژن‌های کلاس III می‌تواند بسیار دشوار باشد زیرا این نوع الگوهای رشد غیرقابل‌پیش‌بینی هستند. حرکت فک می‌تواند تا زمانی که رشد بیمار تمام شود ادامه یابد (معمولاً ۱۸-۱۶ سالگی در زنان و ۱۸-۲۱ سالگی در مردان).

درمان مال اکلوژن ممکن است شامل موارد زیر باشد:

بریس ها

بریس های ثابت، اتصالات کوچکی به نام براکت هستند که با یک چسب مخصوص به جلوی هر دندان، جداگانه و توسط سیم‌های ارتودنسی به هم متصل می‌شوند. این اتصالات می‌توانند از فلز یا مواد هم‌رنگ دندان مانند چینی (سرامیک) ساخته شوند. بسیاری از بیماران نوجوان رنگ‌های زنده را برای سفارشی کردن بریس‌های فلزی خود انتخاب می‌کنند.

بریس‌ها دارای ویژگی‌هایی برای نگه‌داشتن سیم در جای خود هستند تا به دندان‌ها کمک کنند تا نرم‌تر حرکت کنند و در نتیجه درمان سریع‌تر انجام شود.

تراز کننده‌های شفاف

ترازهای شفاف بریس‌های متحرک و شفافی هستند که با استفاده مداوم، دندان‌ها را به‌تدریج صاف می‌کنند. آنها عملاً قابل توجه نیستند و برای موارد خفیف‌تر خوب هستند. این الاینرها معمولاً به صورت تمام‌وقت پوشیده می‌شوند و فقط هنگام غذا خوردن و مسواک زدن برداشته می‌شوند. الاینرها، دندان‌های شما را به‌تدریج حرکت می‌دهند و هر دو هفته یکبار تعویض می‌شوند.

بریس های زبانی

بریس های لینگوال (زبانی)، بریس های ثابتی هستند که به پشت دندان‌ها متصل می‌شوند. این بدان معنی است که آنها واقعاً نامرئی هستند، بنابراین می‌توانید با اعتماد به نفس در طول درمان لبخند بزنید. ازآنجایی‌که بریس های لینگوال قابل‌مشاهده نیستند، برای بزرگسالان یا نوجوانان که نگران ظاهر خود هستند ایدئال هستند. همین‌طور هنگامی که بیمار لبخند می‌زند، بریس های لینگوال قابل‌مشاهده نیستند.

برداشتن دندان‌ها برای کاهش تراکم بیش از حد

اگر در دهان شلوغی وجود داشته باشد، شاید یک طرح درمان ارتودنسی شامل برداشتن دندان لازم باشد تا اطمینان حاصل شود که فضای کافی برای تغییر موقعیت دندان‌ها وجود دارد.

لوازم ارتودنسی

ازآنجایی‌که بزرگسالان فک‌های بالغ توسعه‌یافته‌اند و تحت تأثیر قراردادن آنها سخت‌تر است، وسایل ارتودنسی مانند هدگیر (وسیله‌ای که شامل سیم‌کشی در داخل و خارج دهان است) و یک گشادکننده کام (که روی سقف دهان اعمال می‌شود و برای گشادشدن فک منبسط می‌شود) به طور معمول استفاده نمی‌شود اما می‌توانند بخشی از درمان باشند.

جراحی

نوعی از جراحی که برای اصلاح مال اکلوژن شدید ناشی از ناهماهنگی فک استفاده می‌شود، جراحی ارتوگناتیک نامیده می‌شود. این شامل روش‌هایی برای حرکت فک بالا به جلو، عقب و یا حتی گشاد کردن آن است. همچنین شامل روش‌هایی برای حرکت چرخشی فک پایین برای اصلاح عدم تقارن، به جلو یا عقب است. جراحی ارتوگناتیک معمولاً همراه با درمان ارتودنسی یا بریس انجام می‌شود.

بیشتر اوقات متخصص ارتودنسی، شما را به یک جراح معرفی می‌کند تا در مورد جراحی فک صحبت کنید. گاهی اوقات روش‌های کمکی برای اطمینان از تقارن و هماهنگی نیمرخ صورت، انجام می‌شود که می‌تواند شامل جراحی چانه یا ژنیوپلاستی(genioplasty) و همچنین بزرگ کردن گونه یا (malar implant) باشد.

نتیجه‌گیری با دید کلی در خصوص مال اکلوژن

داشتن مال اکلوژن، زمانی که دندان‌های بالا و پایین شما روی‌هم قرار نمی‌گیرند، می‌تواند همه چیز از سلامت دندان گرفته تا سلامت روان شما را تحت تأثیر قرار دهد. در صورت عدم درمان، مال اکلوژن احتمال ایجاد حفره یا بیماری لثه را افزایش می‌دهد. افراد مبتلا به مال اکلوژن اغلب باعزت نفس و اضطراب اجتماعی دست‌وپنجه نرم می‌کنند. خوشبختانه هیچ‌وقت برای درمان دیر نیست. در مطب دکتر فریناز شیربان، از بهترین متخصص های ارتودنسی در نصف جهان و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، با انواع روش های درمان مال اکلوژن، در خدمت شما هستیم.